Beste Han,
Wat een gemis, nu je weg bent.
Met jou heb ik altijd een haat-liefde verhouding gehad. We spraken, zoals we wel eens zeiden, lang niet altijd "dezelfde taal" en hierdoor leek het er soms op dat we totaal niet door 1 deur konden. Toch was niets minder waar. Want we hadden - ik spreek nu ook maar even voor jou, omdat ik weet dat je dit ook zo zag - een enorm wederzijds respect voor elkaar. Ik zal je kennis, je inzettingsvermogen, je humor en je passie niet snel vergeten. Vooral dat stukje passie. Want dat was het waardoor je soms tot in de verschrikkelijk late uren nog driftig handleidingen uit zat te typen voor een klant die vastgelopen was. Passie was het waardoor je soms in telefonische meetings niet meer stopte met praten, tot ik ingreep 😉. Passie was het waardoor je zó ongelooflijk veel wist en waardoor je je zo kon opwinden wanneer de zaken niet liepen zoals ze zouden moeten lopen. Passie is wat jou zo'n gewaardeerde gebruiker maakte.
Oh, wat zou ik graag zien hoe hij bovenstaande reacties las. Ongemakkelijk om zoveel complimenten en emotie, maar stiekem blakend van trots. Daar ben ik van overtuigd.
Ik wil de nabestaanden van Han bij deze enorm veel sterkte wensen met hun verlies 🌹