Tradities verschuiven. Omdat ik al wat langer mee loop kan ik daar wel iets over zeggen. Geboren in WO 2 en direct daarna opgegroeid in een tijd waarin er voor frivoliteiten geen geld en plaats was. Ik herinner me wel vaag de kerstboom met echte kaarsjes en de cadeautjes bleven meestal beperkt tot een nuttig kledingstuk en een, al dan niet, stichtelijk boek. De latere jaren werden de kerstdagen wat uitgebreider gevierd . Maar vooral oud en nieuw werd een festijn met oliebollen en appelbeignets. Ik herinner dat ik toen in net getrouwd was, eind 60-er jaren, ik de hele dag in de weer was met 2 emmers beslag en kilo’s oliebollen bakte. Toen er kinderen kwamen kwam Sinterklaas regelmatig in beeld. In de lagere schooltijd moesten onze jongens surprises maken. Jullie mogen raden wie er dan soms dagen lang aan het knutselen was. Sinterklaas met pakjes en gedichten, het traditionele kerstdiner was in ons gezin, ook toen onze jongens de deur uit gingen om te studeren waren blijvende waarden. Deze traditie hebben we overdragen op onze zoons, inmiddels 56 en 53 jaar oud. Onze kleinkinderen, 24, 22 en 19, die inmiddels alle 3 student zijn werden na hún geboorte veelal het middelpunt van de activiteiten. Vele jaren hebben ze als kind cadeautjes gekregen en de laatste jaren via lootjes trekken surprises en gedichten gemaakt. Doordat de jongelui steeds meer een eigen leven leiden en de agenda’s steeds moeilijker te combineren zijn, beperken de activiteiten zich dit jaar tot kerst. Onze jongste zoon en zijn man zullen hier de 1e kerstdag zijn. Pap, Mam: jullie moeten helemaal niets doen. Wij koken en nemen alles mee. Ik mag zelfs de wijn niet uitkiezen want ik weet niet wat we eten. Ik weet dat het goed komt, beiden kunnen goed koken en hebben er veel plezier in. De 2e kerstdag gaan we naar onze oudste zoon en zijn gezin. Even rijden, zo’n 2 uur, maar het is altijd gezellig. Ik ben benieuwd wie er deze keer kookt. Alle 5, zoon, schoondochter, kleindochters en kleinzoon, staan hun mannetje in de keuken.
Oud en nieuw was vooral een gelegenheid om met vrienden te vieren. De laatste jaren echter doen we het was rustiger aan. Een lekker glas wijn, wat lekkere hapjes en dan vanuit ons appartement naar het vuurwerk kijken.
Zo rond 2002 hebben we de kerstperiode een keer in Zuid Afrika doorgebracht. Dat was een heel vreemde gewaarwording. Over een kerstmarkt slenteren in korte broek en Santa zien arriveren in een brandweer auto. Vreemd, dan liever maar wat kou en als het even kan een beetje sneeuw.
Ik wens jullie allen goede kerstdagen en een, wat ze hier in Brabant noemen, zalig uiteinde en een zalig nieuwjaar.
